Epoksi ile kendin yap alüminyum tekne tamiri

Motorlu teknelerin alüminyum alaşımlı gövdelerinin onarımında tutkal kullanımı, yüksek mukavemetli eklemler, nem ve titreşim direnci, benzin ve yağlara karşı direnç sağlar. İyi bir sızdırmazlık malzemesi ve dielektrik olan yapıştırıcı, parçaların birleşim yerlerinde korozyonu önler.

En yaygın olarak kullanılan yapıştırıcılar epoksi reçinelerine dayanmaktadır. Perakendeye "Glue universal EDP" adı altında gidiyorlar. Paket, bir epoksi bileşiği EDP (plastikleştiricili epoksi reçine ED-6) ve bir sertleştirici - polietilenpoliamin içerir. Yapıştırıcıyı derlerken, bileşiğin ağırlığına göre 10 kısım için genellikle 1 kısım sertleştirici alınır.

ED-6'ya ek olarak, aynı plastikleştirici (dibutil ftalat) ve sertleştiriciye sahip ED-16 ve ED-20 reçineleri sıklıkla kullanılır. Eklemin mukavemetini arttırmak için bileşime çeşitli dolgu maddeleri eklenir. Tekneyi mukavemet özellikleri açısından onarmak için en yaygın olarak kullanılan dolgu maddeleridir.
ince alüminyum tozu ve öğütülmüş mika uygundur. Dolgu, kütle fraksiyonuna göre 10-15 kısım miktarında eklenir, topaklar kaybolana kadar iyice karıştırılır.

Yapıştırılacak yüzeyler zımpara veya metal bir fırça ile temizlenir, ardından yağdan arındırılır ve kurutulur. Tutkal ince bir tabaka halinde uygulanır ve kelepçeler veya ağırlıklarla sıkıca sıkıştırılır. Sıkıştırma sırasında sıkılan yapıştırıcı çıkarılır. Parçaların daha iyi oturması ve 0,3 - 0,4 mm kalınlığında bir tutkal bağlantısı elde etmek için, yapıştırılacak tüm yüzeye eşit olarak dağıtılmış 0,5 - 1.0 kg / cm2'lik bir presleme basıncı sağlamak gerekir. Basınç altında parçalar, 24 saat sonra oda sıcaklığında (18-25 °) oluşan yapıştırıcı tamamen sertleşene kadar tutulur; daha yüksek sıcaklıklarda kürlenme süresi kısalır. Yapıştırıcı bileşimin uygunluğunun 2 saatten fazla olmadığı ve en iyi yapışkan niteliklerinin yaklaşık 30 dakika sürdüğü unutulmamalıdır. Tutkalın bir kısmını hazırlarken bunu göz önünde bulundurarak tek taraflı uygulamada 0,04 g/cm2 ve çift taraflı uygulamada 0,06 g/cm2 yaklaşık tüketim oranından hareket etmelisiniz. Ek olarak, bir kapta nispeten büyük miktarda (100-150 mi) hazırlanan epoksi bileşimlerin, yüksek sıcaklıklara kadar kendi kendine ısınmaya meyilli olduğu ve sonuç olarak hızla sertleştiği dikkate alınmalıdır. Bu nedenle, bitmiş yapıştırıcıyı parçaya oldukça hızlı bir şekilde uygulamanız veya aynı anda birkaç küçük kapta hazırlamanız gerekir.

Bir dolgu yapıştırıcısı kullanarak, gövde ve güverte saclarındaki küçük girintileri düzeltebilir, küçük çatlakları ve bir lavaboyu kapatabilirsiniz. Yapıştırıcı kuruduktan sonra yüzey zımpara veya eğe ile düzeltilir ve boyanır. Özellikle açık çatlaklarda daha fazla garanti için, hasarlı alan ayrıca dayanıklı ince bir kumaş parçası ile kapatılır.

Evrensel özelliklere sahip modern ithal yapıştırıcı mastikler arasında, "Sika" şirketinin en ünlü ürünleri.

Bu şirketin tek bileşenli poliüretan mastikleri hava nemine maruz kaldığında sertleşir. Örneğin, çok yüksek mukavemet ile karakterize edilen "Sikaflex-291" ve "292" gibi dolgu macunları, çeşitli malzemelerden yapılmış yuvaların onarımında yaygın olarak kullanılmaktadır. Yüksek dinamik yüklere maruz kalan parçaları bağlarken kullanılırlar. Ancak, garantili sağlamlık elde etmek için, yüzeyler öncelikle Sika Premer 290 DC gibi tescilli bir pound (astar) ile astarlanmalıdır.

Yeni alınmış bir kazan-m'nin restorasyonu ile uğraşıyorum.Epoksi üzerine fiberglas ile yüzey tesviyesi uygulamak isteyeceğiniz birkaç yer var. Ama burada bir şey okudum ve herkes şüpheye düştü - hiç tutacak mı?
Soylu akortçu Leo'ya sormak istedim ama nedense hiç cevap vermiyor.

Genel olarak anlamı şudur: Epoksiye ek olarak bir plastikleştirici ve alüminyum tozu eklenmesi tavsiye edilir, daha iyi tutunacağını ve farklı termal genleşme katsayılarıyla kötü bir şey olmayacağını söylüyorlar. Öyle mi? ED-20 reçinesine ve PEPA'ya erişimim var.
Fiberglas yapıştırırsanız, hangisini kullanmak daha iyidir: daha kalın, ancak bir kat veya daha ince, ancak 2-3 kat?
Üstüne koruyucu bir kaplama (sonkat) kullanmalı mıyım yoksa hiçbir şey bana yardımcı olmaz mı? Kullanılıyorsa hangisi?

sıvı metal (iki şırınga ve epoksi bazlı soğuk kaynak ((alüminyum tozu var)) - tekrar tekrar ve yıllarca sıkı bir şekilde kontrol edilir.

Neden icat, al.toz ve fiberglas ile doldurulmuş tesviye macunları var.

> Neden icat, al.toz ile doldurulmuş tesviye macunları var ve
> fiberglas.

Hayır, böyle olmayacak, bağımsız bir yüzeyin fiberglastan yapılması gerekiyor.

Hemen değil, ama kaçınılmaz olarak.

Döşemede su seviyesinin üzerinde bir göçük var, önceki sahibi tarafından 10 yıldan fazla bir süre önce bir bandaj ve epoksi ile onarıldı, düşmeyecek.

>>> Ovalitsya.Ne hemen ama kaçınılmaz olarak.

>>> Önceki sahibi tarafından 10 yıldan fazla bir süre önce bandaj ve epoksi ile yamalanan döşemede su seviyesinin üzerinde bir göçük var, düşmeyecek.

Ve işte yeni pişmiş bir tava nasıl olunur?

Sızdırmazlık yerindeki derinin kalınlığına ve teknenin kullanımına bağlıdır aslında.Yapıştıracağınız yerdeki deri biraz oynarsa veya bir dalga üzerinde yürümesi gerekiyorsa düşecektir. Birkaç yıl sürebilir, ancak sonunda yine de soyulacaktır.

Boyayı P4'ten çıkardım, bir sürü katman bulutu altında macunlanmış birçok yer vardı.
Kenarları macunlanmış birçok teknenin önünde ve hiçbir şey yok. Yaban turpunu bir dolgu maddesi ile elde yıkayabilirsiniz, yapışma çılgındır, soğuk kaynağa benzer.
İşte çıkardım.

2.

Her şey dibe düşecek, herhangi biri su seviyesinin üzerinde tutacak

Kıçın sağ alt köşesini bir kazanda epoksi ile kapladım .. yol boyunca sürdüler ve arabadan asfalta düştüler ve köşe aşındı. perçinler üzerinde 0,5 mm alüminyum ile mühürlenmiş .. üstte epoksi ile ve teknenin içi de .. dört yıl yaşadı .. sadece kenarları uzaklaştı. ve böylece ölü .. teknede omurga boyunca pruvada koruyucu bir metal köşe vardı (çok paslı). biz de epoksi ve alüminyum tozu karışımı ile ıslattık.. estetik olarak teknenin alüminyum döküm parçası gibi görünüyor.. pratik açıdan: taşların üzerinde kum boyunca sürüklediler .. üzerinde kalıyor .. biraz yıpranır .. ama köşe düşmez ve daha fazla alüminyum bozulmaz. Tekneye bir şey yapıştırmam gerekirse mutlaka tozlu epoksi kullanacağım..ama macunla tesviye etmek gerekirse..düzeltmesi daha kolay ve zımpara sonrası daha pürüzsüz bir yüzey veriyor..

Satıcılara göre metalle birlikte sıcaklığa bağlı olarak genişleyen veya büzülen alüminyum, duralumin onarımı için özel reçineler vardır. Sarepta'nın onarımı sırasında kendim kullandım. Kıç yatırmasından 800 mm uzaklıkta yan ve alt birleşim yerlerinde 5x100mm ve 10x150mm çatlaklar vardı, yani. hep suda. İyi muhafaza, kullanım gereksinimlerine tabidir. Şimdi ne dendiğini hatırlamıyorum. Yarın işyerinde adını bulmaya çalışacağım.

> denirdi şimdi hatırlamıyorum. Yarın işyerinde adını bulmaya çalışacağım.

İyi geceler.
Fatura diyor ki:
1. Ame T35 reçinesi - reçinenin kendisi
2. Butanox M50 - sertleştirici.
Oran 1:50 gibi görünüyor. Metali temizleyin, yağdan arındırın, kurutun. Bir cam elyafı tabakası uyguladım, ancak oldukça spesifik - dokuma nadirdir ve elyaflar zahmetsizce sakince çıkarılır, reçine ile dökülür. Tamamen kuruduktan sonra tekrarlayın. Üçüncü kez reçine ile bulaşmış.Oldukça hızlı çalışmanız gerekiyor çünkü. karışım çabuk kurur. Önemli - bileşenlerin son kullanma tarihi.

Kıç yatırmasının altındaki P4'te delikler vardı. Onları toz ve epoksi macunlu epoksi ile bulaştırdım. Epoksinin plastik olmaması nedeniyle her şey düşer. Polyester macun iyi tutar. Ama higroskopiktir. Ve ondan aldığım delik büyüdü ve büyüdü

> İyi akşamlar.
> Konşimento diyor ki:
> 1. Ame T35 reçinesi - reçinenin kendisi
> 2. Butanox M50 - sertleştirici.

Bu şey kasanın titreşimine ve bükülmesine dayanabilir mi? Sadece bir yer ince, toplamda 1 mm luminum ile kaplanmalıdır. Teoride, basarsanız bükülür.

> Yeni satın alınan kazan-m'nin restorasyonu ile uğraştı. istediğin bir kaç yer var
> epoksi üzerine fiberglas ile yüzey tesviyesi uygulayınız.

Bu kadarı yeterli mi, yoksa daha fazla fotoğraf mı atılacak?

Ancak sadece yüzeyi düzeltirseniz, fiberglaslı beyaz macunla daha iyidir. Doğal olarak uygulamadan önce yüksek kalitede zımparalayın, astarlayın ve ardından uygulayın.

> Ancak sadece yüzeyi düzeltirseniz, beyaz macunla daha iyidir.
> fiberglas. Doğal olarak uygulamadan önce kum, astar,
> ve ardından uygulayın.

Resimler daha fazla olabilir, göze hoş geliyor 🙂 Ama kelimeler eklemek daha da iyi:
hangi reçine ve hangi plastikleştirici ile kullanıldı? Hangi malzeme perçinlendi? En çok da ıslak kartona benziyor 🙂 Tekne tamirden sonra ne kadar yol gidiyor? Ne tür bir toprak koydun? Ne kadar reçine aldı?

> İyi akşamlar.
> Konşimento diyor ki:
> 1. Ame T35 reçinesi - reçinenin kendisi
> 2. Butanox M50 - sertleştirici.
> Oran 1:50 gibi görünüyor. Metali temizleyin, yağdan arındırın, kurutun.
> Bir cam elyafı tabakası uyguladım, ancak oldukça spesifik - dokuma nadirdir ve
> lifler, reçine dökerek, zahmetsizce sakince çıkarılır. Tamamen kuruduktan sonra
> tekrarlandı. Üçüncü kez reçine ile bulaşmış. Oldukça hızlı çalışmanız gerekiyor.
> çünkü karışım çabuk kurur. Önemli - bileşenlerin son kullanma tarihi.

Epoksi olduğuna emin misin? ))))))

> Resimler daha fazla olabilir, göze hoş geliyor 🙂 Ama kelimeler eklemek daha da iyi:
> hangi reçine ve hangi plastikleştirici ile kullanıldı? malzeme neydi
> perçinli? En çok da ıslak kartona benziyor 🙂 Tekne ne kadar sonra gidiyor
> onarım? Ne tür bir toprak koydun? Ne kadar reçine aldı?

1, çıplak metali temizliyoruz
2, 2-3 kat VL-02 (023) kaplıyoruz
3, 2-3 kat iki bileşenli epoksi astar uygulayın.
4, reçineye gerekli miktarda cam mat uygulayın,
5, Perçinleme
6, gerekli miktarda fiberglas uygulayın.
7, fiberglas üzerine macun beyaz macun.
8, Temizler ve boyarız.

Suda tekne 3 yıl. Metalden sıyrılan epoksi izi yok.

> 4, Reçineye gerekli miktarda cam mat uygulayın,

Kaç kat ve hangi yoğunlukta aldınız?

Anladığım kadarıyla en küçük perçinleri çekti, değil mi?

> 6, Gerekli miktarda cam elyafı uygulayın.
Ayrıca, ne ve hangi yoğunluğu ayarladınız?

Ve ne kadar epoksi aldı? Şimdi ne alacağıma karar veriyorum: küçük kavanozlarda epoksi yapıştırıcı veya hemen 5 kilo çekmek daha kolay.

>
> > 4, Reçineye gerekli miktarda cam mat uygulayın,
>
> Kaç kat ve hangi yoğunlukta aldınız?
>
> > 5, Perçinleme
>
> Anladığım kadarıyla en küçük perçinleri çektim değil mi?
>
> > 6, Gerekli miktarda cam elyafı uygulayın.
> Ayrıca, hangi yoğunluğu ve hangi yoğunluğu ayarladınız?
>
> Ve ne kadar epoksi aldı? Şimdi ne alacağıma karar veriyorum: küçük kavanozlar
> epoksi yapıştırıcı veya hemen 5 kilo çekmek daha kolay.

Cam mat, fiberglasın yanı sıra en yoğun olanıdır. Perçinleme perçinleri 4.8mm. Epoksi + - 5kg aldı.
Katmanlar her yerde aynı değildir. Yüzeyi küçük cam paspas parçalarıyla düzleştirdim, ardından üzerlerine büyük şeritler halinde birkaç kat sürdüm. Perçinli ve üzeri fiberglas. Gövde üzerinde 6 katman vardır. Gemi ortası ve kıç yatırması 3 kat fiberglas.

Bu nedenle ya kaynak yapılmalı ya da yapıştırılmalıdır. Kaynak işlemi yalnızca profesyoneller tarafından yapılabildiğinden, alüminyum yapıştırıcı ev için harika bir seçenektir. Ancak bu metal için sadece özel yapıştırıcı uygundur.

Alüminyum için amaçlanan herhangi bir yapıştırıcı, bileşiminde oksit filmini yok eden ve yapışmayı artıran, güçlü bir bağlantı sağlayan alkaliler ve asitler içermelidir.

Modern teknolojinin gelişmesiyle birlikte soğuk yöntem sayesinde alüminyum parçaların birbirine sıkıca yapıştırılması mümkün hale geldi.

• Soğuk kaynak yapıştırıcısı Mastix;
• zımpara kağıdı;
• Alkol, aseton veya başka herhangi bir yağ giderici.

İle alüminyumu birbirine yapıştır Bu yapıştırıcı ile ihtiyacınız olan:

• Zımpara kağıdı ile bağlantı yüzeylerini pas ve kirden temizleyin;
• Alkol veya aseton ile yağdan arındırın;
• Yüzey kuruyana kadar bekleyin;
• Çubuğun gerekli miktarını kesin ve hamuru şeklinde homojen bir kütle elde etmek için iki bileşeni parmaklarınızla iyice karıştırın. Boyama tek tip olmalıdır;
• Yapıştırıcı karışımı birleştirilecek her iki alüminyum yüzeye de uygulayın;
• Sıkıca bastırın ve yapışkan sertleşene kadar 15 dakika sabitleyin.

Yüksek yapıştırıcı ve ısıya dayanıklı özelliklere sahip iki bileşenli epoksi bazlı alüminyum yapıştırıcı.

Bununla alüminyum, farklı termal genleşmeye sahip diğer malzemelere yapıştırılabilir: taş, porselen, ahşap veya plastik.

Alüminyum bir yüzeyi diğer metaller ve malzemelerle yapıştırmak için aşağıdakileri hazırlamak gerekir:

• Epoksi Isıya Dayanıklı Yapıştırıcı Moment Epoksi Metal;
• zımpara kağıdı;
• fırçalamak;
• Yapıştırılmış yüzeyi (alkol veya aseton) yağdan arındırmak için araçlar.

Bundan sonra çalışmaya başlayabilirsiniz:

• Kir ve pası gidermek için yapıştırılacak yüzeyleri kaba zımpara kağıdı ile temizleyin;
• Parçaları aseton veya alkolle yağdan arındırın;
• kuru;
• İki şırınga yapıştırıcının (epoksi kütlesi ve sertleştirici) içeriğini 1: 1 oranında ayrı bir kaba sıkın;
• Epoksi kütlesini ve sertleştiriciyi bir fırça ile iyice karıştırın;
• Yapıştırılacak her iki alüminyum yüzeye de fırça ile yapıştırıcı sürün;
• Parçaları bağlayın ve birkaç saniye sıkıca bastırın;
• Fazla yapıştırıcıyı hemen bir bezle silin;
• Yapışkan karışımın sertleşmesi için 30 dakika bekleyin.

Birçoğu alüminyum için tutkal kullanmanın etkinliğini bilmese de, doğru ürünü seçerek ve yapıştırılan işi talimatlara göre net bir şekilde gerçekleştirerek, en dayanıklı bağlantıyı elde etmek için kullanılabilir.

Ayrıca bu bağlantı türü mekanik sabitleme ile birleştirilebilir.

Plastik tekneler, metal teknelere göre daha avantajlıdır. Çok daha hafiftirler ve çekici bir görünüme sahiptirler. Ancak onarımları da dikkatli bir yaklaşım ve titizlik gerektirir. Genellikle plastik teknelerin gövdeleri çizilmelere, çizilmelere, deri talaşlarına, çatlaklara ve deliklere eğilimlidir. Bu tür bir hasarı onarmanın en iyi yolu, epoksi reçineyi cam elyafı ile birlikte kullanmaktır.

Çizikler, yüzey talaşları ve aşınmalar gibi küçük hasarlar, polimerizasyondan sonra dikkatlice temizlenip boyanması gereken macunla tamir edilmeye yeterlidir.

Büyük delikleri onarırken, önce cam elyafının kalıntılarını ve ezilmiş kısımlarını çıkarmalısınız. Daha sonra işlem görmüş parçalar zımpara bezi ile temizlenir, toz ve kırıntılar çıkarılır ve daha sonra bir solvent ile yağdan arındırılır. Epoksi reçineler farklı özelliklerde üretilir, bu nedenle tekne tamiri için özel bir macun seçilmelidir. Dinamik yüklere dayanmasını sağlayan yeterli mukavemet ve sünekliğe sahiptir.

Fiberglas da hasarın boyutuna ve derinliğine göre seçilmelidir. Fiberglas kullanımdan önce iyice kurutulmalı ve yağdan arındırılmalıdır.Epoksi reçine çözeltisi hızla sertleşir, bu nedenle küçük porsiyonlarda hazırlanır - 20-25 dakika içinde kullanılmaya yetecek kadar. Fiberglas hasarlı bölgenin şekline göre kesilir, macunla emprenye edilir ve birkaç kat halinde tamir edilen alana uygulanır. Bileşimin tamamen kürlenmesinden sonra pürüzler ve düzensizlikler zımpara kağıdı ile temizlenir ve boyanır.

Polimer kil, son derece plastik olan ve heykel yapmak için ideal olan yüksek kaliteli bir malzemedir.

Doldurmak istediğimiz çiçekleri seçerek başlıyoruz ve dekorasyonun istenen konturlarını kağıt üzerinde (bitkiler olmalıdır.

Birçok ev işçisi, epoksi kaplamanın yüzeyinde kürlenmemiş alanlar olgusuyla karşı karşıyadır. Sertleşme süresi geçtiğinde ve neredeyse tüm yüzey sertleştiğinde bazı yerlerde bir miktar yapışkanlık ve yumuşaklık kalabilir.

Günlük yaşamda, epoksi reçine ED-20 genellikle hem çeşitli yüzey tiplerini yapıştırmaya hem de dolgu maddeleri kullanarak dökme ürünleri kalıplamaya hizmet eden evrensel bir araçtır. Epoksi reçinenin bu tür çok yönlü kullanımı, hem metallere hem de alaşımlarına ve metal olmayan nesnelere mükemmel yapışmasının yanı sıra halihazırda kürlenmiş malzemenin yaygın çözücülerin (öncelikle su) etkilerine karşı dayanıklılığına dayanır.

Epoksi reçine, fiberglas veya alüminyum alaşımlı tekneleri onarmak için sıklıkla kullanılır. Yukarıda belirtildiği gibi, her iki malzeme türüne de iyi yapışır ve kullanım kolaylığı, onarımı herhangi bir özel ekipman olmadan (alüminyum durumunda, nötr gaz ortamında kaynak) ve pratik olarak kıyıda tamamlamanıza olanak tanır. tekne kurutma / inceleme için çıkarıldı.

Kendi başına, epoksi reçinesine dayalı herhangi bir bileşim iki bileşenli bir bileşimdir - yani, "tutması" için, seçilen reçine hacmine küçük bir ölçülü miktarda sözde sertleştirici eklemek ve ardından tüm karışımı karıştırmak gerekir. ilave edilen sertleştiriciyi tüm reaksiyon hacmi boyunca eşit olarak dağıtmak için iyice kütle. Sertleştiricinin kendisinin yalnızca reçinenin polimerizasyonu için bir katalizör olarak hizmet etmediğini, aynı zamanda kürlenmesi sırasında tüketildiğini ve elde edilen polimer zincirlerine "bütünleştiğini" anlamak önemlidir. Bu nedenle reçine/sertleştirici oranının değiştirilmesi sadece tüm prosesin hızını değil aynı zamanda kürlenmiş reçinenin nihai özelliklerini de değiştirir.

Üreticinin tavsiye ettiği orana kıyasla çok az sertleştirici alırsanız, reaksiyon karışımı ya hiç polimerleşmeyebilir ya da yüzeyde zamanla kaybolmayan kalıntı bir yapışkanlığa sahip olabilir. Bunun tersini yaparsanız ve çok fazla sertleştirici alırsanız, reaksiyon kütlesi sadece çok ısınıp çok çabuk sertleşmekle kalmaz, aynı zamanda sonuç olarak çok kırılgan hale gelir. Reçinenin sertleştikten sonra yaylı-elastik kalması gerekiyorsa, bu amaçlar için, epoksi bileşim üreticileri, sertleşmeden önce reaksiyon kütlesine eklenen özel plastikleştirici katkı maddelerinin kullanılmasını tavsiye eder - ve bunların nihai kütledeki oranları da ötesine geçmemelidir. önerilen limitler

Alüminyum ve alaşımları, modern dünyada en yaygın metallerden biridir. Popülerlik kazandığı için birçok avantajı vardır, ancak kullanımı da bir takım dezavantajlarla işaretlenmiştir. Özellikle, bağlantı elemanları sorunu bir tökezleme bloğu haline gelir.

Bu metal, yumuşaklığı nedeniyle geleneksel cıvatalı bağlantılara dayanmaz. Argon ile kaynak yapılabilir, ancak bu, elinizin altında olmayabilecek karmaşık ekipman ve kalifiye bir uzman gerektirir.

Bu nedenle, birçok durumda, özellikle bağlantının çekme mukavemeti için özel gereksinimleri olmadığında, alüminyum için soğuk kaynak kurtarmaya gelir.

Aslında, "soğuk kaynak" terimi, alüminyum parçaları birbirine bağlamanın iki farklı yolunu ifade eder.

Genellikle fabrikada kullanılan ilki, difüzyon ilkesine, yani iki katının moleküllerinin birbirleriyle temas ettiklerinde iç içe geçmesine dayanır. Difüzyon, prensip olarak, birçok metalin özelliğidir ve bazılarında (alüminyum, bakır ve diğerleri) süreç diğerlerinden daha hızlı gerçekleşir.

Bu süreç basınçla başlatılır. Basınç etkisi altında, iki farklı alüminyum parçanın molekülleri birbiriyle “karışıyor” gibi görünüyor, yeni moleküller arası bağlar oluşuyor ve yeterince güçlü bir dikiş oluşuyor.

Alüminyum parçaları bağlamanın başka bir yolu da yapıştırmadır. Çoğu insanın soğuk kaynak kavramıyla ilişkilendirdiği alüminyum yapıştırıcısıdır.

Alüminyumu alüminyuma nasıl yapıştırırız? Temel olarak, temeli epoksi reçine olan çeşitli iki bileşenli bileşimler kullanılır. Metallere dayanıklılık ve yapışma sağlayan ek bir bileşen, kullanımdan hemen önce epoksi tabana eklenen ince dağılmış çelik tozudur.

Bu tür yapıştırıcılar, jele veya gerçek reçineye yakın sıvı veya yarı sıvı formda ve dikdörtgen veya silindirik çubukların oluşturulduğu hamuru benzeri bir kütle olan mastik formunda çeşitli agregasyon durumlarında üretilebilir.

Her çubuk birbiriyle karışmayan iki maddeden oluşur. Mastiğin yapışkan özelliklerini harekete geçiren karıştırma, uygulamadan hemen önce kişinin parmaklarında gerçekleşir.

İlk yöntem - basınç altında soğuk kaynak - fabrikada parçaları damgalarken daha sık kullanılır.

Ana avantajı, dikişin parçalarla aynı malzemeden oluşmasıdır, bu da konveyör üretim maliyetini düşürür ve döküm parçalara yakın mukavemetli bağlantılar oluşturmanıza izin verir.

Alüminyumun basınç altında soğuk kaynağı, denilebilir ki, yüksek sıcaklık. Parçaların saf alüminyumla aynı ısıya dayanmasını sağlar.

Deformasyon kaynağının avantajları:

• büyük sıcaklık dalgalanmalarına dayanır;
• büyük basınca dayanır (ancak metalin dayanabileceğinden daha fazla değil);
• agresif ortamlarda direnç gösterir;
• çevreye zararlı maddeler yaymaz.

Ana dezavantaj, sadece bu tür kaynak için özel ekipman kullanma ihtiyacıdır.

Bu tür bir kaynağın üç ana yolu vardır:

İlk durumda, iki parça bir uçtan uca preste birleştirilir ve uzunlamasına eksen boyunca kuvvetli bir şekilde sıkıştırılır.

Bu sayede yerel bir bağlantı alanına sahip (küçük boyutlu) elemanlar kaynaklanabilir. Sıkıştırmadan sonra malzemenin "kaybı" sürecini hesaba katmak gerekir: örneğin, iki parça alüminyum takviyeyi bu şekilde kaynak yaparken, toplam uzunlukları ayrı ayrı toplam uzunluktan% 5-7 daha az olacaktır.